Długa tradycja oryginalnego sosu sojowego
W początkach historii sosu sojowego jego smak nie był aż tak istotny. Zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie, ludzie od wieków szukali coraz lepszych sposobów na przechowywanie żywności. Przy okazji odkryli, że sól nie tylko pomaga konserwować jedzenie, lecz także wzbogaca jego smak.
W starożytnych Chinach żywność i przyprawy poddane konserwacji nazywano „jiang” – niewykluczone, że to poprzednicy znanego nam dzisiaj sosu sojowego. Z mięsa, owoców morza, warzyw i zbóż wytwarzano różne rodzaje jiang. Zboże było najłatwiej dostępne i najprostsze w obróbce, dlatego jiang przygotowywany z soi i pszenicy był szczególnie popularny. Przepis na jiang z ziaren zbóż ostatecznie trafił z Chin do Japonii i innych sąsiednich krajów. Przyjmuje się, że sos sojowy wziął swój początek właśnie od zbożowego jiang.
Odkąd jiang stał się znany w Japonii, proces jego wytwarzania znacznie ewoluował. W połowie XVII wieku ruszyła produkcja naturalnie warzonego sosu sojowego, który stopniowo zaczął zyskiwać na popularności.
Odkryj więcej
